चलचित्र आगो–२ बाट रजतपटमा डेब्यु गरेका किसन सुनार अहिले अभिनयबाट भविष्य चम्काउने प्रयासमा छन् । पछिल्लो समय उनले मदन पुरस्कार विजेता झमक घिमिरेको कृति ‘जीवन काँडा कि फूल’मा आधारित यही शीर्षकको चलचित्रमा काम गरेका छन् । चलचित्रमा उनले झमक घिमिरेको बाबुको भूमिका गरेका छन् । पोखरा निवासी अभिनेता किसनसँग हरिबहादुर लम्जेलले गरेको कुराकानीः
चलचित्र क्षेत्रमा कसरी आकर्षित हुनुभयो ?
स्कुल पढ्दा नाटकमा भाग लिन्थेँ । मेरो बुवाले पनि नाटकमा अभिनय गर्नुभएको छ । उहाँको अभिनय देखेर मलाई पनि यसप्रति आकर्षण बढ्यो ।
अभिनय कतै सिक्नुभयो ?
औपचारिक रूपमा मैले अभिनय कक्षा लिएको छैन । म जति नाटक, चलचित्र हेर्छु त्यसबाट सिक्छु । म मनोरञ्जनभन्दा पनि केही सिक्न हलसम्म जाने गर्छु । नाटक चलचित्रका पात्रले कुन विषयमा कसरी अभिनय गरे हेर्छु । सिक्न निश्चित स्थान वा समय चाहिन्छजस्तो लाग्दैन ।
कला क्षेत्रमा लाग्नुअघि के गर्नुहुन्थ्यो ?
म सानैदेखि स्टेज एवं सडक नाटक गर्थें । त्यसलाई म कलाकारिताको पहिलो फेज मान्छु । ६÷७ वर्ष कोरिया पनि बसँे । त्यहाँ रहँदा पनि धेरै कुरा सिक्न पाएँ ।
तपाईंले अभिनय गरेको ‘जीवन काँडा कि फूल’ र अन्य चलचित्रमा के फरक छ ?
धेरै फरक छ । चलचित्र प्रायः काल्पनिक हुन्छ तर यो वास्तविकतामा आधारित छ । नेपाली साहित्यमा चर्चित व्यक्तित्वको जीवनीमा आधारित छ । यसलाई चलचित्रभन्दा पनि वायो पिक भन्नुपर्छ । यसमा यथार्थलाई जोड दिइएको छ । सम्भव भएसम्म हुबहु गर्नुपर्ने हुन्छ । वास्तविक व्यक्तिकै अगाडि उसैको अभिनय गर्नु सजिलो हुँदैन । मलाई पनि झमकको बुवा बनेर अभिनय गर्दा निकै गाह्रो भयो ।
खास गाह्रो केमा हुन्छ ?
सम्बन्धित पात्रको चालचलन, भेषभूषा, आनिबानी, संस्कार, खानपान, बोलीचाली जस्ताको त्यस्तै उतार्नु यसै पनि सजिलो हुँदैन । अर्को कुरा, यो बहुचर्चित कृति भएकाले पनि मेहनत बढी नै गरेका छौं ।
त्यो भूमिका कसरी पाउनुभयो ?
मेरा लागि यो सौभाग्यको कुरा हो । निर्देशक विनोद विष्ट कलाकार छनोटका लागि काठमाडौं आउनुभएको रहेछ । त्यसको व्यवस्थापन क्लासिक सिने हाउसले गरेको रहेछ । क्लासिक सिने हाउसका प्रोडक्सन डिजाइनर प्रकाश महरा र क्यामेरामेन शिव ढकालले चलचित्र आगो २ हेर्नुभएको थियो । उहाँहरूसँग मैले काम गरिसकेको थिएँ । मलाई फोन गरेर बोलाउनुभयो । पोखराबाट काठमाडौं आएपछि केही सोध्नुभयो । सायद उहाँहरूले खोजेजस्तो पात्र भेटेकाले होला, मैले अवसर पाएँ ।
तपाईंको विचारमा अभिनय के हो ?
हरेक मान्छेमा केही न केही क्षमता हुन्छ । आफूमा भएको क्षमतालाई ठाउँ, विषयवस्तुअनुसार कलात्मक तरिकाले देखाउन सक्नु नै अभिनय होजस्तो लाग्छ । विषयवस्तुमा डुबेर त्यसलाई उतार्नसक्नु सजिलो छैन ।
कला क्षेत्रमा लागेर बाँच्न सकिन्छ ?
हाम्रो देशमा कुनचाहिँ क्षेत्र सहज छ र ? त्यसैले आफूले चाहेको क्षेत्रमा संघर्ष गर्दा पनि रमाइलो हुन्छ । कामबाट खुसी र सन्तुष्टि लिन सकिन्छ । मैले अभिनयलाई त्यही रूपमा लिएको छु ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस !
