झर झर झर
झर झर झर
झरिरहेछ पानीको मुसलधार आगो
डढिरहेछन् आवाजका कागजमा लेखिएका
व्यथापूर्ण कथाहरू
भावपूर्ण गीतहरू
यस झरीमा, पीडाहरू पिँढीमा टुक्रुक्क बसेका छन्
लाचारीहरू अँगेनाछेउ धुवाँसित जुँध्दैछन् यस पल–
रुझेका छन् जीवनका भाकाहरू
निथ्रुक्क छ सधैंको चहलपहल
बाटोतिर
चौतारीतिर ।
झर झर झर
झर झर झर
झरिरहेछ पानीको मुसलधार आगो
छानामाथि वर्षात्ले प्रहार गर्छ
पातहरूमाथि पानीको चित्कार सुनिन्छ
ढुक्क छन् कुखुराका चल्लाहरू माउको ओतमुनि
छ शान्त निदालमा परेवाको जोडी !
बरु थाहा पत्तो छैन
कतै भेलबाढीले खुसीको घरआँगन भत्काएको
कतै चट्याङगले सपनाको संसार चुटेको
कतै निलेको वर्षात्ले थुप्रै चिच्याहटहरू
यस पल
उँधोमुन्टो चमेरोझैं झुन्डिएको छ हुस्सु
बढ्दै छ वरिपरि अँध्यारो ।
झर झर झर
झर झर झर
झरिरहेछ पानीको मुसलधार आगो
भित्रभित्रै अभावको पहिरो छ
आपत्विपत्को हावाहुरी छ
उडाएका छन् आसका छानाहरू
यस पल
तुर्लुङ छ खुँटीमा भिजेको दैनिकी
चिसो साँझमा, बूढीबज्यु गुडगुडाउँदैछन् हुक्का
बल्दैछ पानीको मसाल भोकको विरुद्ध
उफ्रिँदै छ पानीको जुलुस तिर्खाको विरुद्ध
थालिएको छ
एउटा नयाँ आन्दोलन ।
झर झर झर
झर झर झर
झरिरहेछ पानीको मुसलधार आगो
सुनिँदै छ अनौठो संगीत
तप तप तप
भुइँमा बनेका छन् खाल्डाहरू
पानीको आफ्नै सहस्र धारहरूको सेना बढ्दै छ
कुलोकुलेसो हुँदै नदीसम्म पुग्न
नदी बग्दैछ समुद्रलाई भेट्न
यस पल
विचारको पोखरीमा उठ्दै छ लहरैलहर, कि
जमेर बस्नु छैन जीवन
बग्नु छ
बग्नु छ
बग्नु छ ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस !
