आफैंविरुद्ध एक गुरिल्ला
म त्यो देशमा जन्में
जहाँ
उज्यालोले पहिलोपल्ट ‘नमस्कार’ गर्छ।
जहाँ मैले
पालुवामै– दुःखका अनगिन्ती व्याकरण पढें
कोपिलामै– …
गोपाल योञ्जनको पितृपूजा
संगीतको कुमारी हिमाल
कोल्टिएजस्तो लाग्छ
संगतिको आमादब्लम
ढल्किएजस्तो लाग्छ
आज गोपाल योञ्जनको …
मानवले नसोचेका कुरा
संसारमा मानवको अवतरण किन भयो प्रत्येक व्यक्तित्वले सोच्नुपर्ने यो नै एउटा मानवको मुख्य जरो कुरा ह…
रामराज्य अर्थात् सर्वे भवन्तु सुखिन
तेत्रा युगमा रामले जुन शासन स्थापित गरे। त्यो यो धर्तीकै आदर्श शासन थियो। यो शासनको मूल मर्म भनेकै सर्वे भवन्तु सुखिन थियो। आज हामी जुन समाजवाद र साम्यवादको कुरा गर्छौं, त्यसको उच्चतम् रूप थियो।
अभिनन्दन नव वर्षको
यो नयाँ सालमा नयाँ जोश होस्
कठिन जिन्दगी सबै सरल होस्
जीवनमा अल्झेका पलहरू सबै सुल्झियोस्
…
नयाँ क्यालेन्डर
यो भित्तोमा
पोहोर साल झुन्डिएको क्यालेन्डरबाट
एक–एक गर्दै
दिनहरू झर्दै गए,
हप्ता र महि…
मौसममा रुमलिएको मुस्ताङ
मुस्ताङको विकासको आधार भनेको नै यहाँको पर्यटन हो। नेपाल घुम्न आउने सार्क राष्ट्रलगायतका विदेशी पर्यटकमध्ये १० प्रतिशतभन्दा बढी मुस्ताङ जिल्लामा घुम्न आउने गर्छन्।
बिम्बभित्र यथार्थको प्रतिबिम्ब
‘पानीघट्ट’ आफैंमा सामाजिक मूल्य रूपान्तरण तथा सांस्कृतिक अन्तर्घुलनको साक्षी हो।
डाक्टरकी गुरुआमा
सकारात्मक सोच, सक्रिय जीवनशैली र स्वस्थ खानपान नै दीर्घायुको राज हो डा. सरस्वती पाध्येको।
महाकुम्भको रामकहानी
‘अमृतको तरलाई पिण्ड बनाएर विष्णुले सीधै रुद्राक्ष वनको नजिकै कौशिकी नदीको तटमा जानुभयो जसलाई चतारा भनिन्छ’ भनेर पुराणमै उल्लेख गरिएको पाइन्छ।
राष्ट्रियतामा सर्जक सूत्र
नेपाली जनताका सबै प्रकारका असन्तुष्टिहरूलाई बाह्रबुँदे मन्त्रद्वारा शान्त पारिन्छन्। विकासका नाममा शासन, प्रशासन र जमिन विभाजित छ।
यो गीतको मेटाफर
संसारभरि फैलिएका गालीहरू
कसका राजनीति हुन् थाहा छैन
मलाई मेरै मनको हिस्सा दिए…
समसामयिक सन्दर्भका स्वरहरू
अक्षरका पत्रपत्र केलाएर तीन दशकको मेहनत संवेदनाको समायोगमा समावेश भएको छ।
हिमालपारि भोटका कथा
भोटको समष्टि अनुहार देखाउन पुस्तक तयार भएको छ। शेर्पाहरू विश्वमा सबैभन्दा धेरै हिमाल चढ्ने समुदाय भएको भन्दै नेपालसँगको प्रसंग पनि ल्याइएको छ।
अस्तित्वविहीनहरूको अस्तित्व
नेपाल भनेको पुँजीपति व्यवसायी मात्रैको देश हो ? उसो भए नेत्रप्रसादहरूको कुनै अस्तित्व छैन ? यदि छ भने सरकारले किन केही सोच्दैन ?
‘तुख्यः’को चाकु
चाकु चाख्न माघेसंक्रान्ति नै कुर्नुपर्छ भन्ने छैन। अन्य महिनामा पनि खान मिल्छ।
अक्षरधाममा असिनपसिन
आनन्दबिहार आउला भनेर रेलको डिस्प्ले नियालिरहेको छु तर आनन्द बिहार नै आएन।
आध्यात्म र काव्यको सुन्दर समिश्रम
पवित्र भूमिमा तेस्रो आदित्य मोक्षधाम काव्यगोष्ठी हेर्दा लाग्थ्यो– गुरु आदित्यनाथको प्रत्येक वाणीलाई कविहरूले कुनै न कुनै रूपमा सिर्जनामा प्रयोग गरे।
राष्ट्रियताको शिखर–बिन्दु
क्षेत्रप्रताप अधिकारी प्रखर राष्ट्रप्रेमी थिए, राष्ट्रका पुजारी थिए। जतिसुकै बेला पनि उनी राष्ट्रकै गीत गुनगुनाइरहन्थे। प्रत्येक कवितामा देशभित्रको बेथिति, विकृति–विसंगतिप्रति औंला ठड्याउँथे।
बगर रहेछ जिन्दगी...!
बाढीले ऊसको खेत मात्र बगाएन, उसका तमाम् सपनासमेत बगाए। सपनाको रित्ताो भाँडो बोकेर ऊ अरबको मरुभूमिमा छ। आँखा मनमायाको छटपटाएको छ। उता, जयरामको निधार !
