को हूँ म ?

थोपाथोपा पानी हूँ म

के हूँ म ? के होइन म ?
कुन वस्तुमा छैन म ?
कुन तत्त्व होइन म ? 
म जस्तो छु ऐले, उस्तै न रहनेछु म 
बादल हूँ, हावाको झोक्कामै बहन्छु म  

मलाई त्यो चाहिँदैन
जो मसँग हुनेछ, तर सँगै हुनेछैन 
मलाई त्यो न चाहिन्छ 
हावा, पानी र माटोमै जो पाइन्छ

म घाट हूँ 
जलिरहने काठ हूँ
बग्ने पानी हूँ 
पग्लेर नसकिने बरफदानी हूँ
म आकाश हूँ, मै हूँ धर्ती 
क्षितिज न हूँ, एक अनन्त: शून्य  
हूँ म क्यै ? तर, छैन क्यै
‘छ’ भनेर बाँच्नुमा पनि, रहेन क्यै 
  
मसँग ‘छ’, एउटा मन 
जो आफैंलाई पाउन आफैं छचल्किन्छ 
मसँग ‘छ’, एउटा मुटु 
जो जिउँदो ‘छु’ भन्न आफंै ढुक्ढुकिन्छ 

एकजोर आँखाले, त्यतिमात्र म देख्छु
मनले न हो, सारा सबथोक देख्छु
दृश्यरस आखिरी, आँखै पिलाउँछ ?
पिउने मकर्ता, जो आफैं बिलाउँछ