बडिमालिका मेलामा भीड लाग्दै

अछामः मागेको वरदान पूरा हुन्छ भन्ने विश्वासले देशका विभिन्न ठाउँहरूबाट बडिमालिका माताको दर्शन गर्न जानेहरू यतिबेला बाजुरा जिल्लाको सिमानाभित्र पुगिसकेका छन् ।

धार्मिक आस्थाको केन्द्र बडिमालिकामा प्रत्येक वर्ष जनैपूर्णिमाका दिन विशेष पूजा हुने गर्दछ । यस दिन तिर्थालुहरू बडिमालिकाको टुप्पोमा पुगिसकेका हुन्छन् । बडिमालिका जानेहरूको लस्करले यतिखेर मालिका पुग्ने पहाडका बाटोहरू रंगीबिरंगी देखिएका छन् ।

समुद्री सतहबाट चार हजार दुई य १६ मिटर उचाइमा रहेका बडिमालिका पुग्न सात दिनको पैदलयात्रामा हजारौं भक्तालु यात्रामा निस्किएका छन् । झरी होस् कि जाडो तिर्थालुहरू मौसमको पर्वाह गर्दैनन् । १४ हजार फिट उचाइमा बडिमालिकाको यात्रालाई दुष्कर मानिन्छ । तर, माथि पुगिसकेपछि यात्राका सबै कष्ट बिर्सने त्यहाँ पुग्नेहरू बताउँछन् ।

स्कन्दपुराणमा उल्लेख भएअनुसार दक्षप्रजापतिको यज्ञमा महादेवकी अर्धाङ्गिनी सत्यदेवी होमिएर देहत्याग गरिसकेपछि महादेवले सत्यदेवीको मृत शरीरलाई बोकेर हिँड्दा मल्लागिरि पर्वतमा सत्यदेवीको एक अंग पतन भएर मालिकादेवी उत्पत्ति भएको र पछि त्यही बडिमालिकाका रूपमा स्थापित भएको मान्यता छ । बादलभन्दा माथि बडिमालिका मन्दिर चार हजार सात सय मिटरको उचाइमा रहेको बडिमालिका अरू समयमा प्रायः सुनसान हुन्छ । हेर्दै टोपी खस्ने ठाडो भीर छ । त्यही भीरमा उकालो लाग्दै गरेका मान्छेहरूको लस्कर रहरलाग्दो देखिन्छ ।

सिमसिमे झरी होस् या मुसलधारे पानी ! एकातिर धार्मिक आस्थाले प्रफुल्ल हृदय, अर्कोतिर त्यहाँको प्राकृतिक सौन्दर्यताले मुग्ध गरेपछि त्यस्ता झरी र वर्षाले के कुँड्याउथ्यो र मन ! बडिमालिका पुग्ने भीर यस्तो थियो कि, बाटोमा एउटा मात्र पाइला राम्ररी अटाउँथ्यो ।

अर्को खुट्टाको समन्वय नमिले चिप्लेर गुल्टिने डर । ओरालो झर्ने बेलामा पनि बाटो पत्ता लगाउनै मुस्किल । ‘सडक नभए पनि केबलकार बनाइदिए जोखिमपूर्ण उकालो र ओरालो हिँड्नुपर्दैनथियो’, दार्चुलाका ज्ञानेन्द्र सिंहले भने ।

स्थानीयवासी भने अभ्यस्त भएर होला यो बाटो सजिलै हिँडिरहेका हुन्छन् । पहिलोपटक पुग्नेलाई भने मुटुमा ढ्यांग्रो ठोक्छ । बडिमालिका दर्शन र पूजाका लागि पहिले राजा त्यसपछि प्रधानसेनापति जेठ महिनामै पुग्ने गर्थे । अहिले पृतनापति जेठमै पुग्छन्, तर हेलिकप्टरमा । ‘उनीहरू पनि पैदल पुग्ने भइदिएको भए सडक सुविधा सहज बन्थ्यो कि’, सिंहको भनाइ छ ।

बडिमालिका माईको दर्शनका लागि देशविदेशबाट तिर्थालु आउँछन् । विशेषगरी बाजुरा ,बझांग, अछाम, डोटी, डँडेलधुरा, बैतडी, हुम्लाबाट अत्यधिक तिर्थालु पुग्ने गर्दछन् । काठमाडौं, भारतको गडवाललगायतका ठाउँबाट पनि दर्शनार्थी आउने गरेको मेला समितिले जनाएको छ ।

कसरी पुगिन्छ बडिमालिका ?

बडिमालिकाको सौन्दर्य नियाल्न त्यति सजिलो छैन । धनगढीबाट बसको यात्रा गर्नुपर्छ । दोस्रो दिन सिलगढीदेखि बाजुराको तिपाडासम्म पाँच घन्टाको जिप यात्रापछि जरङमा बास बस्नु पर्दछ । तेस्रो दिन करालीचौर हुँदै चौथो दिन बडिमालिकाको त्रिवेणी पुगिन्छ । पाँचौं दिन बडिमालिका मन्दिर आरोहण गर्न सकिन्छ । बडिमालिका जान धेरै हिमालहरू ठूलाठूला पहाडमा चढ्नुपर्छ ।

उचाइमा भएका कारण तीर्थयात्रुलाई र पर्यटकको यात्रा कठिन हुने गर्छ । कठिन यात्रा भए पनि रोमाञ्चक बन्ने गर्छ । जनैपूर्णिमा मेलामा अस्थायी पसलहरू हुन्छ । त्रिवेणी मन्दिरमा रहेको गंगा-जमुना मन्दिरमा नुहाएर बडिमालिकाको दर्शन गर्ने परम्परा छ । मन्दिर दर्शन गरेर आठ घन्टाको ओरालो झरेर नाट्यश्वरी मन्दिरमा पूजा अर्चना गरेपछि भाकल पूरा हुने जनविश्वास रहिआएको छ ।