रोग्लामा रम्दा

मध्य युरोपमा पर्ने 'स्लोभेनिया' सुन्दर पहाडी मुलुककै रूपमा चिनिन्छ । सानासाना चट्ट मिलेका पहाड, चौडा बाटो, अनुशासित मान्छे, स्वच्छ वातावरणले सबैलाई मोहित पार्छ । प्राकृतिक रूपमा अति सुन्दर देश स्लोभेनिया युरोपियन युनियनको एउटा सदस्य राष्ट्र पनि हो ।

पूर्वमा हंगेरी, पश्चिममा इटली, उत्तरमा अस्ट्रिया र दक्षिणमा क्रोयसियाको बीचमा छ यो सुन्दर देश । जेलिया, आलु र मासु यहाँको मुख्य खाना हो । यहाँको मुख्य खेल स्की भए पनि सबै खेलमा निपुण मानिन्छन् ।

२० हजार दुई सय ७३ वर्गकिलोमिटर फैलिएको यो सानो देशमा लगभग २६ लाख बसोबास गर्छन् । लुब्लियाना यसको राजधानी हो । नेपालीहरू मुस्किलले पुग्ने यस देशमा करिब ७०/८० जना नेपालीको बसोबास रहेको स्लोभेनियाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत रहेका अश्विनी श्रेष्ठले बताउनु भएको थियो । चलनल्तीको रूपमा युरो नै कारोबार हुन्छ ।

रोग्ला, मारीवोर, रोगार्सका, लुब्लियाना, भेलेन्या, पोर्रतोरस, पिराना, कोपर, चेलयिा र कुनिचा मुख्य सहर हुन् । जनतालाई सरकार भएको अनुभूति हुने देश र जनताप्रति सरकारलाई पूर्ण विश्वास भएको देशको रूपमा स्लोभेनियालाई लिन सकिन्छ । हुन त विकसित देशका सरकार जनताप्रति उत्तरदायी हुन्छन् नै नत्र कसरी यत्रो विकास सम्भव छ र ? युरोपको भूमिमा उभिएर हेर्दा हाम्रो देश उनीहरूको दाँजोमा पुग्नको लागि निरन्तर काम गरे पनि सयौं वर्ष लाग्न सक्छ ।

यहाँ मानिसहरू मौसम हेरेर काम सुरु गर्दछन् । मौसमविद्हरूले जे भन्छन्, त्यही हुन्छ । म डिसेम्बर २०१५ को अन्तिममा पुगेको थिएँ वीरमानजीको निमन्त्रणामा । उनले भनेका थिए 'खै सर जनवरी २ तारिखबाट हिँउ पर्छ भनेका छन् के हुन्छ हेरौं ।' मैले जोककै पारामा भनेको थिएँ, 'नेपालाँ भए पानी पर्छ भनेको दिनमा घाम लाग्छ, यहाँ खै के हुन्छ ।'

'होइन सर यहाँ त त्यस्तो हुँदैन । हिँउ पर्छ भनेपछि हिउँ पर्छ । पानी पर्छ भनेपछि पानी पर्छ ।'
ओहो ! मलाई पनि हिँउ परेको हेर्ने कौतुहल जागेर आयो । हिमालयको देश भने पनि हामीले हिँउसँग अनुभूति साट्न पाएका थिएनौं । जनवरी २०१६ को पहिलो दिन बिहानै उठेर 'आज तपाईंलाई म रोग्ला घुमाउन लैजान्छु' भन्दै वीरमानजी कस्सिए । आखिर म घुम्नैको लागि त आएको थिएँ युरोप । आन्द्रेयाले पकाएको मीठो केक र चिया पिएर हामी चेलियामै रहेको योगा केन्द्रमा गयौं ।

योग शिविरको उद्घाटन समारोहमा सहभागी भएर घरमा लन्च गरेर रोग्ला हानियौं । चेलिया सहरबाट करिब ४० किलोमिटर उत्तरमा रहेको रोग्ला हिँउमा खेल्नको लागि प्रख्यातै रहेछ । जाँदै गर्दा मलाई नगरकोट जाने बाटोजस्तै अनुभूति भइरहेको थियो । नयाँ वर्ष भएकोले बिदाको सदुपयोग गर्न त्यहाँ भीडभाड ठूलै थियो । स्वर्गजस्तै लाग्ने सुन्दर रोग्लाको रौनकले म एकछिन त अलमल्लै परेँ । ओहो मान्छेहरू हिउँमा रमाइरहेका ।

स्लोभेनियाको पर्यटनको मुख्य केन्द्र बिन्दु रहेछ रोग्ला । चिसो स्याँठ चलिरहेको छ । घामका किरणहरू हिउँमा ठोक्किएर अझै सुन्दर बनिरहेको छ । बच्चादेखि बूढासम्मै हिउँमा रमाइरहेका छन्, स्की खेलिरहेका छन् । रोग्लामा बाह्रैमहिना हिउँ पर्दोरहेछ । तालको पानीमा पनि पूरा हिउँ जमेको थियो । स्की खेल्नको लागि सुरक्षित स्थानहरूको निर्माण गरिएको रहेछ । स्की गर्दै तल पुगेपछि पुनः केबलकारबाट माथि आउने व्यवस्था रहेछ । प्रकृतिले दिएको स्वर्गको अनुभूतिमा मान्छेहरू रमाइरहेका थिए । म पनि केही समय रमाएँ ।

त्यहाँको सौन्दर्य क्यामरामा कैद गर्‍यौं । मैले स्की खेल्न जानेको थिइनँ । स्की खेलिरहेका मान्छेहरू हेरेरै आनन्द लिएँ । वीरमानजी धेरै पटक रोग्ला पुगेका थिए तापनि उनको रौनक बेग्लै थियो । मैले भने हिँउसँग धेरैबेर लुकामारी खेलेँ । त्यहाँको मनमोहक सौन्दर्यले मन हरेको थियो । पहिलो पटक पुगेकोले रमाइलो लागेको ठानेको थिएँ तर स्लोभियनहरू नै मभन्दा बढी रमाइरहेका थिए । मान्छेले गरे के नहुने रहेछ भन्ने प्रमाण थियो रोग्लामा ।

अत्याधुनिक सुविधा थियो त्यहाँ । माइनस १५ को चिसोमा पनि मन गर्मिरहेको आभास हुन्थ्यो । हिँउमा खेल्नको लागि चाहिने सबै सामानहरू हामीसँग थियो नै । धेरैबेर हिँउमा रमायौं । प्रकृतिले दिएको सुन्दर स्वर्ग थियो रोग्ला । मनमोहक थियो रोग्ला ।