बेसीशहर : बेसीशहर नगरपालिका–८ झिङ्गेखोलाका सागर बस्नेतलाई यसपल्टको दशैं तिहारमा मादल बनाउन भ्याइ–नभ्याइ भयो । चाडपर्वमा मादलको माग बढेपछि उनको परिवारका पूरै सदस्य मादललगायत बजा बनाउन ब्यस्त भए ।
‘अरु समय भन्दा दशैंतिहारमा अलि ब्यस्त भइन्छ’, ४२ वर्षीय बस्नेतले भने, ‘चाडवाडमा नबिकेको बाजा अरु बेला कहिले बिक्ने !’ दशैंतिहारमा नयाँ सामाग्रीको साथै मादलमा खरी हाल्ने, मादल कस्ने र छाला फेर्ने काम लिएर धेरै आएको बस्नेतले बताए ।
१५ वर्षदेखि बाजा बनाउने पेशा अंगाल्दै आएका बस्नेतलाई उनको परिवारले साथ दिएको छ । आमा अतिसरा सहित श्रीमति र छोराहरु पनि उनको काममा साथ दिन्छन् । ‘परिवार पूरै बजा बनाउने पेशामा लागेका छौँ’, बस्नेतले भने, ‘बाजाले नै जीवन धानेको छ ।’ उनीहरुले महिनामा ५०÷६० वटा मादल बेच्ने गरेका छन् । दशैं तिहारमा अरु महिनाको दोब्बर मादल बिक्री हुने गरेको छोरा सन्तोष बताउँछन् । नयाँ बनाउनुको साथै परानोमा गोठी हाल्ने, मोड्ने, ढाक्ने जस्ता कामहरु दैनिकजसो आइरहने उनको अनुभव छ । बस्नेतका अनुसार दशैंतिहारमा मात्रै सय भन्दा बढी मादल मर्मत गरियो ।
६ वर्षदेखि बेसीशहरमा बाजा बनाउने पेशा गरेका बस्नेतले मादल, खैँजडी, ढोल, गिटार लगयात बाजा बनाउँछन् । बर्दघाट–१४ नवलपरासी स्थायी घर भएका बस्नेतले यसअघि काभ्रेको बनेपामा पनि १० वर्ष बाजा बजाउने गर्थे ।
नयाँ मादलको पन्ध्रसय देखि पाँच हजार, ढोलको सात हजारदेखि १० हजार, खैँजडीको पाँचसयदेखि बाह्रसय र गिटारको चार हजारदेखि १५ हजार रुपैयाँसम्म बिक्री हुने गरेको उनी बताउँछन् । ‘महिनामा ५०/६० वटा बिक्री हुन्छ । दुख भए पनि पेशामा सन्तुष्ट नै भएको बताउँछन् बस्नेत । त्यसो त, यो पेशाबाट मौलिक संस्कृति पनि जगेर्ना हुनेमा बस्नेतको विश्वास छ ।
दमाहा, ट्याम्को, ढोलक लगायत नौमती बाजासमेत बनाउन आउने उनी बताउँछन् । यीमध्ये मादल नै बजारमा धेरै बिक्री हुने गरेको छ । काठ, बाख्रा, भैंसी, गाई र गोरुको छाला, अंगार, खरी लगायत सामग्री मिसाएर मादल तयार पार्ने गरिन्छ । तर, कच्चा पदार्थको अभावले पेशामा समस्या पनि उत्तिकै छ । लमजुङमा नपाइएका कच्चा पदार्थ धादिङ र काठमाडौंबाट ल्याउने गरेको बस्नेतले बताए ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस !
