नर्सरीदेखि कक्षा १० सम्म म एउटै विद्यालयमा पढें । मीनभवनस्थित इङ्लिस प्रिपेरेटोरी स्कुल (ईपीएस)मा पढ्दाका ती दिन निकै रमाइला थिए । १३ बर्से विद्यालय जीवनमा मलाई कहिले दोस्रो हुनुपरेन । पहिलो र दोस्रो त्रैमासिक परिक्षामा कहिलेकाहीँ अरु साथी अगाडि आए पनि अन्तिम परिक्षामा म नै उत्कृष्ट हुन्थें । कक्षामा प्रथम भएपछि पुरस्कार पनि पाउँथें । पढाई मात्र नभई अन्य गतिविधिमा पनि म राम्रो छात्रामा गनिन्थें । त्यसैले कक्षा क्याप्टेन पनि धेरै पटक भएँ ।
डाक्टर बन्ने सपना
२०६५ सालमा विशिष्ट श्रेणीमा एसएलसी परीक्षा पास गरें । ८७.९ प्रतिशत अंक आएको थियो । बाल्यकालदेखिको सपना डाक्टर बन्ने थियो । त्यसैले अगाडिको पढाइ विज्ञान विषयलाई लिएर अगाडि बढाउने निधो गरिसकेको थिएँ । घर बानेश्वर भएकाले त्यहाँबाट कतै ओहोरदोहोर गर्दा माइतीघरमा सधैं सेन्ट जेभियर्स कलेजलाई देख्ने गर्थें । यति ठूलो कलेजमा पढ्न पाए कस्तो होला भन्ने सधैं लाग्थ्यो । त्यसमाथि पनि सबैले सेन्ट जेभियर्स राम्रो भन्ने भएकाले त्यही पढ्ने रहर थियो ।रोजेकै कलेजमा भर्ना
प्रवेश परिक्षामा हजारौं विद्यार्थी सहभागी थिए । तर पनि मेरो नाम पहिलो सूचीमै निस्किएपछि मलाई धेरै खुसी लाग्यो । आईएससी फेज आउट हुने क्रममा थियो । हामी सेन्ट जेभियर्समा आइएससीका अन्तिम ब्याच भयौं । कलेजमा पनि विद्यालयमा जस्तै मिहिनेती छात्राका रूपमा चिनिन्थे । निकै रमाइलो वातावरणमा मैले दुई वर्षको कोर्स पूरा गरें । अहिले पनि मलाई कसैले तिमीले समयको पछाडि फर्केर फेरि पढ्ने मौका पायौं भने के पढ्थ्यौ भनेर सोधे आईएससी नै भन्छु । त्यति बेला कलेजमा मेरो पढाइलगायतका अन्य क्रियाकलापले गर्दा आउटस्ट्यान्डिङ विद्यार्थीका रूपमा पुरस्कृत भएँ ।
विज्ञानलाई बाईबाई
आफूभन्दा सिनियर दाइदिदीहरूले गरेका मिहिनेतका कारण बिस्तारै मलाई विज्ञान मेरो विषय होइन भन्ने महसुस भयो । मैले आईएससी पनि पहिलो श्रेणीमै उत्तीर्ण गरेको थिएँ । तर पनि अबको पढाइका लागि यो विषयमा मैले राम्रो गर्न सक्दिनँ भन्ने लाग्यो । त्यसैले मैले एमबीबीएसको तयारीका कक्षा पनि लिइनँ र यसको प्रवेश परीक्षा पनि दिइनँ ।
ताजले बढायो जिम्मेवारी
आईएससी सकिएपछिको समयमा मिस नेपाल प्रतियोगितामा भाग लिन रहर लाग्यो । समयलाई सदुपयोग गर्ने हिसाबले मात्र लागेकी थिएँ । भाग्यवश सन् २०१० को मिस नेपालको ताज पनि जितें । यसले जिम्मेवारी पनि थप बढायो । सेप्टेम्बरमा म मिस नेपाल भएँ । अर्को महिना चाइनामा भएको मिस वल्र्डमा भाग लिएर आएँ । यसको दुई महिना पछि स्नातक तहको पढाइका लागि पुन सेन्ट जेभियर्स कलेजमा भर्ना भएँ ।
स्नातकमै फुलटाइमर जागिरे
त्यति बेला स्नातक सुरु भएको तीन महिना भइसकेको थियो । तर हाम्रो प्रिन्सिपल एन्टोनी स्यामी निकै बुझक्की हुनुहुन्थ्यो । उहाँले मेरो पढाइका लागि स्वीकृति दिनुभयो । मैले सेन्ट जेभियर्समै बीबीए सुरु गरें । यहाँ पढ्दै गर्दा दोस्रो वर्ष त म फुल टाइमर जागिरे भइसकेको थिएँ ।
बिहान ६ देखि ९ बजेसम्म हाम्रो कक्षा सञ्चालन हुन्थ्यो । काठमाडौंका अधिकांश मानिसको उठ्ने समय नहुँदै हाम्रो कलेज सकिसकेको हुन्थ्यो । दोस्रो वर्षमा पढ्दै गर्दा सुरुमा मैले एस ट्राभल्समा काम गरें । तेस्रो वर्षमा भोक्सवागेन गाडीमा मात्र नभई विभिन्न कार्यक्रममा एमसी गर्ने काम पनि सुरु गरें ।
बाहिर विभिन्न काममा सक्रिय भए पनि कक्षा भित्र मेरो ध्यान पूर्ण रूपमा पढाइमै हुन्थ्यो । परीक्षाको बेलामा मात्रै रातभरि पढेर दिमागमा अट्दैन भन्ने मेरो मान्यता छ । त्यसैले परीक्षाको तयारी अन्य विद्यार्थीले गरे जसरी नै गर्थें । कक्षामा पहिले नै बुझेका कुरालाई खरर एक पटक दोहोर्याए मलाई पुग्थ्यो ।
अन्तराष्ट्रिय डिग्रीको धोको
एउटा अन्तर्राष्ट्रिय डिग्री लिने मेरो ठूलो धोको थियो । तर ममीबाबाले भने मलाई सधैं पढाइ नछाड भन्नुहुन्थ्यो । त्यसैले स्नातक सकिएपछि मैले सेन्ट जेभियर्समै एमबीएस ज्वाइन गरिसकेकी थिएँ । पढाइ ६ महिना अगाडि बढिसकेको थियो । यहीबीचमा थाइल्यान्डको एसियन इन्स्टिच्युट अफ टेक्नोलोजीमा पढाइका लागि प्रक्रिया अगाडि बढाएकी थिएँ ।
उक्त कलेजमा भर्ना पाएपछि बैंकक गएँ । नेपालबाहिर भए पछि त्यहाँ छुट्टै किसिमको स्वतन्त्रता मिल्यो । नेपालमा हुँदा कलेज जाँदाआउँदा ऊ मिस नेपाल भनेर सबैले भन्थे । बिहानबेलुकी इभेन्ट अनि कहिले अन्तर्वार्ता । यसले गर्दा कहिलेकाहीँ त हैरान भइन्थ्यो । तर उता यस्ता सबै क्रियाकलापबाट म टाढै थिएँ । स्वतन्त्र र पढाइमैत्री वातावरण भएकाले पढाइमा ध्यान केन्द्रित गर्न सहज भयो ।
पहिलो वर्षमा त सबै विषय पढ्नुपर्यो । तर दोस्रोमा मैले स्ट्राटिजी र मार्केटिङमा स्पेसलाइजेसन गरें । बंगलादेश, पाकिस्तान, भारत, अमेरिका, फ्रान्सलगायतका १५ मुलुकका विद्यार्थी मेरो कक्षामा पढ्थे । नेपाली पनि धेरै नै थिए ।
स्वतन्त्रताको सम्मान पढाउने शैली नेपाल र थाइल्यान्डमा अलि फरक थियो । उता असाइनमेन्ट धेरै हुन्थ्यो । तर त्यसलाई भोलिपल्ट नै सकाउनुपर्छ भन्ने थिएन । मानवीय स्वभाव नै हो, कहिलेकाहीँ अल्छी लाग्दा अन्तिम दिनहरूमा पनि गरेर बुझाइन्थ्यो । भ्याइएन भने पनि त्यसको कारण खुलाएर इमेल गरिदिए शिक्षकको गाली खानु पर्दैनथ्यो ।
कहिलेकाहीँ कुनै विषयमा अलमलिए तुरुन्तै शिक्षकले सहयोग गरिहाल्थे । त्यहाँ स्वतन्त्रता थियो । तर आफूले पाएको स्वतन्त्रतालाई सम्मान गर्नुपर्छ भन्ने भावना पनि मनमा जाग्थ्यो । त्यसैले पढाइलाई बाधा पर्ने हिसाबले कहिल्यै फट्याइँ गरिएन । थाइल्यान्ड जस्तो ठाउँमा पुगिसकेपछि घुम्न नजाने त कुरै आएन । फुर्सदको समयमा साथीहरूसँग समुद्री किनारमा धेरै घुमियो । डिसेम्बरमा लामो बिदा हुन्थ्यो । त्यतिबेला दुई पटक परिवारसँग छुट्टी मनाउन नेपाल पनि आएँ ।
पढाइमा एउटै फर्मुला
विद्यालय जीवनमा मैले जुन फर्मुला लगाएर पढें । स्नातकोत्तरसम्म पनि त्यही विधि अपनाएँ । कक्षाकोठामा ध्यान कतै भड्किन दिइनँ । सधैं पढाइमा केन्द्रित भएर नै यसलाई अगाडि बढाएँ । सायद यही कारण होला, स्नातकोत्तर तहमा पनि मैले उत्कृष्ट नतिजा हात पारें । नेपाल फर्किएर गत वर्ष राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीको हातबाट विद्याभूषण पदक थाप्दा गौरवानुभूति भयो । आफ्नो मिहिनेतको फल पाएँ जस्तो लाग्यो ।
विदेशमा बसेकाले यहाँ आइसकेपछि एडजस्ट हुनका लागि केही समय लाग्यो । पछि मैले के काम गर्ने भनेर सोचें । मलाई मिडिया क्षेत्रमा पनि रुचि जागेको थियो । त्यसैले मैले एउटा टेलिभिजन च्यानलमा कार्यक्रम चलाउँदै आएकी छु । प्रत्येक साता एक दैनिक पत्रिकाका लागि पनि स्तम्भकारका रूपमा लेख्ने गरेकी छु । म भक्सवागेनमा ब्रान्ड म्यानेजरका रूपमा कार्यरत छु ।
काम गर्न विदेश जान्नँ
म आफूले रोजेको विषय एमबीए र अहिले गरिरहेका कामबाट निकै सन्तुष्ट छु । नेपालमै बसेर काम गर्दा आफ्नो परिवार र साथीभाइसँग सुखदुःख साट्न पाइन्छ । आफ्नो कमाइप्रति पनि गुनासो गर्ने ठाउँ छैन । भविष्यमा कुनै अवसर आयो भने पनि काम गर्नै भनेर म विदेश जान्नँ । बरु बेलाबेलामा घुम्न जान्छु, काम नेपालमै बसेर गर्छु ।
कुनै पनि डिग्री छ भन्दैमा राम्रो जागिर पाइन्छ भन्ने विश्वास लाग्दैन । डिग्रीले हामीलाई बिकाउने होइन, आफूले आफंैलाई बिकाउन सक्नुपर्छ । डिग्रीले व्यवस्थापकीय क्षमता मात्रै बढाउँछ । सफल हुन आफ्नो शैक्षिक डिग्रीका साथै आफूलाई क्षमतावान् पनि बनाउनुपर्छ । भविष्यमा के गर्ने भनेर योजनाबद्ध तरिकाले अगाडि बढे, पक्कै सफल भइन्छ ।
(पूर्वमिस नेपाल श्रेष्ठसँग अन्नपूर्णकर्मी रामकला खड्काले गरेको कुराकानीमा आधारित)
प्रतिक्रिया दिनुहोस !
