अवसर कि आरक्षण

 अवसर कि आरक्षण

आरक्षणले समाजका कमजोर, दलित र उपेक्षित तथा पीडितको लागि शिक्षा, स्वास्थ्य, सार्वजनिक प्रशासन र राजनीतिमा केही प्रतिशत सिट सार्वजनिक प्रतिस्पर्धाबाट छुट्ट्याएर राखिएको हुन्छ । यसमा योग्यता, दक्षता र क्षमता हेरिँदैन खालि जाति, वर्ग, लिंग, सम्प्रदाय र क्षेत्रीयता मात्र हेरिएको हुन्छ । अर्कोतर्फ अवसरले आरक्षणमा परेकालाई उनीहरूका कमजोरी सच्याएर सार्वजनिक प्रतिस्पर्धामा सामेल हुन प्रोत्साहन गरिन्छ ।

शिक्षा, स्वास्थ्य र रोजगारका अवसर जुटाएर समाजका कमजोरलाई योग्य बनाएर प्रतिस्पर्धामा सामेल हुन लगाइन्छ । आरक्षणले हीन भावना, कमजोर र परामुखापेक्षी बनाउँछ । अवसरले आत्मविश्वासी, लगनशील, गतिशील र ऊर्जाशील बनाउँछ । आरक्षणमा पारेर अवसरजति अयोग्यलाई दिने चलन हटाउन यस्ता आरक्षणमा परेकालाई शैक्षिक स्तरमा वृद्धि गरेर योग्य बनाई प्रतियोगितामा सामेल हुने अवसर उपलब्ध गराउनुपर्छ ।

नेपालमा हाल आरक्षणको नाममा अवसरहरूजति अयोग्यको हातमा दिने प्रचलन सुरु गरिएको छ । यसले योग्यता, दक्षता र समानताको उपहास गरेको छ । आरक्षणको वकालत गर्ने विदेशीहरूले आफ्नो देशमा आरक्षणको कुरा गर्दैनन् । नेपालमा सबै क्षेत्रमा आरक्षणको वकालत गरेको देखिएको छ । जहाँ योग्यता र दक्षताको कदर हुन्छ, त्यहाँ आरक्षणको कुरा नै आउँदैन । नेपालकै सन्दर्भमा शैलजा आचार्य साहना प्रधान तथा भद्रा घलेजस्ता महिला नेतृहरूले कहिल्यै पनि आरक्षणको कुरा गरेनन् । शैलजा आचार्यले त मत्रिपरिषद्मा आफूलाई एकजना मात्र पुरुषमन्त्री भनेर च्यालेन्ज गरेको पनि देखिएकै हो । कृषि मन्त्रालय सम्हालेको बेलामा मन्त्रालय भ्रष्टाचारको जालोमा फसेको उनको भनाइ चर्चित रहेको थियो ।

भ्रष्टाचार नियन्त्रण गर्नुको बदला गिरिजाप्रसाद कोइरालाले मन्त्रीबाट राजीनामा गर्न लगाएर स्थानीय विकासमन्त्री रामचन्द्र पौडेललाई कृषि मन्त्रालयको समेत कार्यभार सम्हाल्न लगाएर भ्रष्टाचारको जालो ढाकछोप गर्ने काम गरेका थिए । समयमै शैलजा आचार्यले देखेको कृषि मन्त्रालयको भ्रष्टाचारको जालो तोडिएको भए त्यसपछि कृषि मन्त्रालयमा भ्रष्टाचारका काण्ड हुन पाउने थिएन ।

महिलाको नाताले संविधानसभाको सदस्य नभएकी राधा ज्ञवालीलाई वामदेवले ऊर्जामन्त्री बनाएर नेपालको विद्युत् उत्पादनमा भएका अवरोध र वितरण तथा लोडसेडिङ गराउनमा भएको धाँधलीले रेकर्ड नै कायम गरेको छ । चिलिमे दोस्रो र उपल्लो सान्जेनको व्यवस्थापनमा राम्रो काम गरेका कुलमान घिसिङलाई जिम्मेवारीविहीन बनाएर विद्युत् प्राधिकरणको जगेडामा राखेर आयोजना निर्माणमा भएको अवरोधले परियोजना कार्यान्वयनमा ढिलाइ भएको छ । घिसिङको प्रयासले उपलब्ध गराएको चिलिमेको सेयरले सबै रसुवावासीलाई लखपति बनाएको छ । घिसिङ कुनै जनजातिको कोटाबाट नभई अवसरको सदुपयोग गरेर योग्य र दक्ष भएका व्यक्ति हुन् ।

राधा ज्ञवालीले जगेडामा राखेको समयको सदुपयोग गरेर घिसिङले व्यवस्थापनमा स्नातकोत्तर गरे । यौटा कुलमानले सारा नेपालीलाई अँध्यारोबाट उज्यालोमा लैजाने प्रशंसनीय कार्य गरे । यो कुनै आरक्षण होइन, अवसरको सदुपयोगले भएको छ । त्यस्तै स्वास्थ्य क्षेत्रमा डा. भगवान् कोइराला, डा. सन्दुक रुइतले मुटुरोग र आँखा उपचारमा पुर्‍याएको योगदान उल्लेखनीय रहेको छ । परोपकार विद्यालयमा पढेर बाबुरामजस्तै एसएलसीमा बोर्डफस्ट विद्युत् इन्जिनियर डम्बर नेपालीले नेपाली श्रम, सीपको सदुपयोग गरेर बनाएको रसुवा जिल्लाको चिलिमे जलविद्युत् आयोजना नमुनाको रूपमा रहेको छ । सञ्चार क्षेत्रमा युवराज घिमिरे र रवीन्द्र मि श्र महावीर पुन, उपेन्द्र महतो, डा. हर्क गुरुङ, लालबाबु पण्डित र महिलातर्फ अनुराधा कोइराला, सीतादेवी यादव, रुक्मिणी चौधरी र पासाङ ल्हामु शेर्पाले पाएको सफलता कुनै आरक्षण वा समानुपातिकबाट होइन, अवसरको सदुपयोगले नै भएको हो ।

 

गोर्खाको लुइँटेल स्कुलमा पढेका डा. उपेन्द्र देवकोटाले न्युरो अस्पताल खोलेर हजारौं नेपालीलाई कालको मुखबाट बचाए भने सोही स्कुलका डा. बाबुराम भट्टराईले जनयुद्धको नाममा हजारौं नेपालीको ज्यान लिने काम गरे । अवसरका पक्षपाती डा. देवकोटा र आरक्षणका पक्षपाती डा. बाबुराम भट्टराई नै यसको ज्वलन्त उदाहरण रहेका छन् ।

निःस्वार्थ मनले पुनर्निर्माण, समाज सुधार र राष्ट्रिय एकताको वातावरण जागृत गर्ने सीताराम कट्टेल ‘धुर्मुस’ र कुञ्जना घिमिरे ‘सुन्तली’ ले काभ्रेको पाँच खालमा २० घर पहारीका लागि एकीकृत बस्ती निर्माण, सिन्धुपाल्चोकको गिरानचौरमा ६६ तामाङ परिवार र महोत्तरी जिल्लाको बर्दिबास नगरपालिकामा ५३ मुसहर परिवारलाई घर निर्माण तथा धादिङका दिनेश तामाङको एक्लो प्रयासले भूकम्पपीडित तामाङको लागि २५ घरको निर्माणले पनि आरक्षण होइन, अवसर नै राम्रो रहेको उदाहरण रहेको छ ।

हालसालै शिक्षक सेवा आयोगले पदपूर्तिको लागि गरेको विज्ञापनमा अस्थायी शिक्षकबीच नै आन्तरिक प्रतिस्पर्धा गराएर १७ हजारलाई स्थायी शिक्षक बनाइँदैछ । खुला प्रतिस्पर्धाबाट क्षमतावान् शिक्षकहरू भित्रिने फराकिलो बाटो बन्द गरेर सरकारले रोजेको यो नियन्त्रित र संकुचित बाटोले शैक्षिक स्तर खस्किएको सामुदायिक विद्यालयलाई अझ कमजोर नै बनाउनेछ । अहिले हुन लागेको स्थानीय तहको निर्वाचनमा प्रत्येक वडाबाट एकजना दलित महिला उम्मेदवार मनोनयन र छनोट प्रक्रियाले राजनीतिक दलहरूलाई दलित महिला उम्मेदवार पाउन कठिनाइ परेको छ ।

अझ कतिपय वडामा दलितहरूको बसोवास नै नभएकाले दलितको ठाउँ खाली नै हुने देखिएको छ । विराटनगर ११ कि रिंकुदेवी परियारले दलित उम्मेदवार बन्नको लागि पति सवदनारायण सरदार थारूसँग सम्बन्ध-विच्छेद गर्नुभएको छ । सरदार थारू दलित समुदायमा पर्दैनन् । पतिको थर राखेर नागरिकता बनाएकोमा आरक्षणमा नपर्ने भएकाले आरक्षणमा परेको माइतीकै दलित थर राखेर अर्को नागरिकता बनाएको खबर सार्वजनिक भएको छ ।

अर्कोतर्फ नेकपा एमाले र माओवादीमा लागेका अधिकांश कम्युनिस्ट महिला नेतृहरूले बाहुन-क्षेत्रीसँग वैवाहिक सम्बन्ध कायम गरेर पनि आफूलाई विवाहपूर्व माइतीको आरक्षणमा परेको जनजातिको थर यथावत् राखेर आरक्षणको सुविधा लिएको पाइएको छ । यसबाट राजनीतिक दलका नेता तथा कार्यकर्ताबीच नै दोहोरो मापदण्ड रहेको देखिएको छ । यो संविधानले बाह्य हस्तक्षेप गराएर नेपालमा राजनीतिक अस्थिरताको वीजारोपण गरेको छ ।

सामाजिक परिवर्तनको नाउँमा अन्तरजातीय विवाहलाई प्रोत्साहन गरेर बाहुन-क्षेत्री दशनामीका छोरीहरूलाई दलित, जनजाति र मधेसीजस्ता आरक्षणमा परेका युवकसँग विवाह गर्न प्रोत्साहन गरिएको छ । बाहुन-क्षेत्रीका छोरीले आरक्षणमा परेकासँग विवाह गरेर पतिको थर लिएमा शैक्षिक र नोकरीमा प्राथमिकता पाउने तर आरक्षणमा परेका छोरीहरूले बाहुनक्षेत्रीसँग विवाह गरेर पतिको थर कायम गरेमा आरक्षणको सुविधाबाट वञ्चित हुने कानुनी व्यवस्था गरिएको छ ।

आरक्षणमा नपरेकाहरूले आरक्षणमा परेका केटासँग विवाह गर्दा पाउने सुविधा पटक-पटक लिने व्यवस्था रहेको छ । उदाहरणको लागि आरक्षणमा परेकाले शैक्षिक डिग्रीको लागि पहिलोपटक राप तृतीय श्रेणी सेवा प्रवेशमा दोस्रोपटक त्यसपछि रापद्वितीयदेखि विशिष्ट श्रेणीसम्म तीनपटक गरी जम्मा पाँचपटक यो सुविधा उपयोग भएको छ । २५ वर्षमा सरकारी सेवामा प्रवेश गर्नेले ४५ वर्षमा पेन्सन प्राप्त गरी पुनः संवैधानिक पदमा र राजदूत जस्ता पदमा दुईपटक गरी जम्मा सातपटक एकै व्यक्तिलाई आरक्षण सुविधाको अवसर दिइएको छ ।

खुला प्रतिस्पर्धाबाट क्षमतावान् शिक्षकहरू भित्रिने फराकिलो बाटो बन्द गरेर सरकारले रोजेको यो नियन्त्रित र संकुचित बाटोले शैक्षिक स्तर खस्किएको सामुदायिक विद्यालयलाई अझ कमजोर नै बनाउनेछ ।

मानव अधिकारको विश्वव्यापी मान्यताअनुसार राज्यले उपलब्ध गराउने सेवासुविधा सबै नागरिकको लागि समान पहुँच हुनुपर्ने हो । नेपालको संविधानमा आरक्षणको नाममा शैक्षिक सुविधा र आर्थिक स्तर कमजोर भएका ८० प्रतिशतभन्दा बढी जनतालाई विभेद गरिएको छ । त्यसैले विगत १० वर्षमा दिइएको आरक्षण सुविधाको पुनरावलोकन गरी एकपटकभन्दा बढी सुविधा नपाउने र त्यो पनि पाँच वर्षको लागि मात्र गर्नु उपयुक्त देखिएको छ ।

भारतमा अम्बेडकरले बनाएको संविधानमा १० वर्षको लागि मात्र सेडुलकास्टको लागि १० प्रतिशत आरक्षणको व्यवस्था गरेकोमा पछि मण्डल आयोगको सिफारिसमा अनिश्चित अवधिको लागि १० प्रतिशतबाट बढाउँदै लगेर कुनै-कुनै राज्यमा त ७५ प्रतिशतसम्म आरक्षण पुर्‍याइएको थियो । बिहारमा लालु यादव र उत्तर प्रदेशमा मायावतीको शासनकालमा योग्यताको हदैसम्मको उपहास भएको थियो । नीतिशकुमारले विहारमा र योगी आदित्यनाथले यूपीमा आरक्षणलाई जात, क्षेत्र वा समुदायमा आधारित नभई गरिब र शिक्षामा आधारित बनाएर अवसर प्रदान गर्ने अठोट लिएका छन् । अल्पसंख्यकको कब्जामा बहुमतले रहनुपर्ने स्थितिलाई अप्राकृतिक भन्दै योगी आदित्यनाथले बहुसंख्यकको भावनाअनुरूप देश र राज्य चल्नुपर्ने स्पष्ट गरेका छन् । नेपालमा पनि अल्पमतले बहुमतमाथि शासन गरेर बनाएको धर्मनिरपेक्षबाट साविकको विश्वको एक मात्र हिन्दु अधिराज्य कायमै राख्ने अभियानले सफलता पाउने विश्वास गरिएको छ ।

नेपालमा विगत एक दसकमा अल्पसंख्यकले बहुमतलाई सडक संघर्ष, आन्दोलन र नाकाबन्दीको त्रासमा बन्धक बनाएर राखेको छ । मधेसी र जनजातिका नाममा विगत एक दसकमा भएको आन्दोलन बल्ल आएर मधेसी दलहरूले जनजातिसँग एकता गरेर राष्ट्रिय जनता पार्टीको नाम राखेर मधेस र जनजाति शब्द हटाएका छन् । तैपनि फास्ट ट्र्याकबाट संविधान संशोधनको नाममा बहुमतमाथि अल्पमतको शासन कायम गर्ने प्रयास विगतमा बालुवाटारमा मध्यरातमा सहमति गराउन संविधान जारी गर्ने शक्ति नै सक्रिय भएका छन् ।

अहिले देशमा देखा परेको बेथिति र अन्योल ठीक ठाउँमा ल्याउन मात्र तीन कुरा गरे पुग्छ । पहिलो- कानुनी शासन, दोस्रो- जवाफदेहिता अर्थात् जिम्मेवारीको किटान र तेस्रो- दण्डहीनताको अन्त्य । त्यसैले विकास र समृद्विको लागि निर्वाचनमा जनताले आफ्नो अमूल्य मत सदुपयोग गरेर अल्पमतले बहुमतलाई शासन गर्ने व्यवस्थाको अन्त्य गराउने विश्वास गरिएको छ । निर्वाचनको महत्वव बुझेर जनताले आफ्नो अमूल्य मतको सदुपयोग गर्न सकून्, शुभकामना !



प्रतिक्रिया दिनुहोस !

Unity

working together is no longer optional-it is a matter of compulsion

Annapurna Media Network has announced the Unity for Sustainability campaign which comes into force from January 1, 2022. The main aim of this campaign is to 'lead the climate change dialogue' working closely with all the stakeholders on sustainable development mode, particulary focusing on climate-change issues.