योङस्टार डान्स प्रतियोगिता सिजन पाँचमा पहिलो पटक भाग लिँदा धेरै डर लागेको थियो । नेपालका विभिन्न विद्यालयहरूबाट धेरैजनाको सहभागितामा भएको यो कार्यक्रममा हाम्रो विद्यालय गोल्डेनपिक हाइस्कुलबाट पनि करिब २५ जना सहभागी भएका थियौं । पहिलो राउन्डमा हामीले एकल नृत्य गरेका थियौं । जसमा हाम्रो विद्यालयबाट ११ जना छनोट भयौं ।
धेरै विद्यालय र डान्स सेन्टरबाट भाग लिन आएकामध्ये करिब दुई सय जनामात्र छनोट गरिएको जानकारी हामीले पाएका थियौं । मलाई सुरुमा नृत्य गर्दा एकदम डर लागेको थियो किनकि कोही आँसु झार्दै त कोही हाँस्दै कोठाबाट बाहिरिँदै थिए । मेरो पालो आएपछि म आँसु झार्दै निस्किन्छु कि हाँस्दै भन्ने मलाई थाहा थिएन । जब म नाच्दै थिएँ, नाच्दानाच्दै गीत रोकिदिनुभयो ।
निर्णायकले के भन्नुहुन्छ भनेर म डरले काँपे । तर उहाँहरूले तिमी छानियौं भन्दा म खुसीले उफ्रिएको थिएँ । हाम्रो विद्यालयको समूहमा मेरी बहिनी इमोनिका राईले पनि भाग लिएकी थिइन् । उनी पनि छनोट भइन् । सेकेन्ड राउन्ड अडिसनको लागि समूहगत भाग लिनुपर्ने नियम थियो । हाम्रो डान्स गुरु राज श्रेष्ठले म र मेरी बहिनीलाई एउटा समूह बनाइदिनुभयो । अन्य दिदी र दाइलाई अरू दुई समूहमा विभाजन गरिदिनु भयो ।
हामीले धेरै दिन मेहनत गर्यौं । हाम्रो गीतको बोल थियो 'बारुली कम्मर लचक्कै'। हामी ११ जना दोस्रो राउन्ड अडिसनमा प्रस्तुत भयौं । जसमा एकजना दिदीबाहेक हामी सबै छानियौं । तेस्रो राउन्ड अडिसनको लागि तयारी सुरु भयो । तर अन्य दिदी दाइहरूले भाग नलिने निर्णय गर्नुभयो । म र मेरी बहिनीमात्र हाम्रो विद्यालयबाट सहभागिता जनाउने निर्णय भयो । हामीले 'झुम्का गिर्यो रे...' भन्ने बोलको गीतमा नृत्य गर्यौं । अभ्यास गर्न खासै धेरै दिन बाँकी थिएन ।
तर निर्णायक नारायण सरले कस्तो पावरबाला डान्स भनेर खुब प्रशंसा गर्नुभयो । हाम्रो डान्स गुरुले पनि खुब तारिफ गर्नुभयो । चौथो राउन्ड अडिसनको लागि हामीसँग समय थिएन । किनभने विद्यालयको युनिट टेस्ट भएकै हप्ता अर्को अडिसन हुन गइरहेको थियो । राज सरका अनुसार म केटा र बहिनी केटी भएर नाच्नुपर्ने थियो । म जीवनमा पहिलो पटक केटाको रोल गर्दै थिए । धेरै अप्ठ्यारो लागिरहेको थियो । अभ्यास गर्दागर्दै मलाई सहज लाग्न थाल्यो ।
गोठाटारमा रहेको सनसाइन प्रोडक्सन हाउसको हलमा 'नीर जहिले रिसाउने..' बोलको गीतमा अलिअलि नाटक मिसिएको डान्स देखाउँदा निर्णायकहरू धेरै खुसी हुनुभयो । केपी सरले त म केटा हो कि केटी हो चिन्नु नै भएनछ । पछि म केटी भएको थाहा पाए पछि उहाँलाई १५ वर्षअघि आफू केटी भएर नाचेको याद आयो भन्दै प्रशंसा गर्नुभयो । आयोजक प्रमिला तामाङ म्याडमको आँखाबाट त आँसु नै आएको थियो ।
उहाँले बहुत राम्रो कला र नाच भन्दै प्रशंसा गर्नुहुँदा मलाई धेरै खुसी लागेको थियो । उहाँका अनुसार यो योङस्टार डान्स प्रतियोगिता पाँचौं सिजन हो रे । वर्षमा कहिले दुईवटा त कहिले एकवटा कार्यक्रम आयोजना गर्नुहुँदो रहेछ । म जस्तै ७ वर्षदेखि २० वर्ष सम्मकाले भाग लिन पाइने यस प्रतियोगिता दुई भागमा विभाजित रहेछ । ७ वर्षदेखि १३ वर्ष र १३ वर्षदेखि २० वर्ष गरी तीनतीनजना विजेता हुने रहेछन् ।
हाम्रो डान्स टेलिभिजनबाट पनि प्रसारण हुन्छ रे । हामी दिदीबहिनी घरमा पनि सँगै अभ्यास गर्छौं । एकजना बिरामी हुँदा राज सरले एकजनालाई मात्र सिकाए पुग्छ । आफैं गुरु बन्छौं । सबैले दिदीबहिनीको जोडी खुब राम्रो र मिलेको छ भन्नुहुन्छ । ममीबाबा र विद्यालयका शिक्षकशिक्षिका पनि हाम्रो उपलब्धि देखेर खुसी हुनुहुन्छ ।
सर्वज्ञा राई कक्षाः ७ गोल्डेनपिक हाइस्कुल, सरस्वतीनगर, काठमाडौं ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस !
