अझै अविश्वासिला बालोटेली

कुनै प्राचीन मूर्तिझैं ठिंग उभिएका । ट्याटुले रंगिएको सुगठित शरीर । पोल्यान्डको वारसस्थित राष्ट्रिय स्टेडियममा सन् २०१२ को युरोकप फुटबलको सेमिफाइनलमा जर्मनीविरुद्ध व्यक्तिगत दोस्रो गोल गरेपछि मारियो बालोटेलीको 'सेलेब्रेसन'ले इटालीका समर्थकलाई जुरुक्कै उचालेको थियो । उनकै दुई गोल मद्दतमा इटाली उपाधि दाबेदार जर्मनीलाई २-१ गोलले पराजित गर्दै युरो फाइनलमा पुग्यो ।

फाइनलमा स्पेनसँग ४-० गोलको भारीअन्तरले पराजित भएपछि इटाली उपाधिबाट बञ्चित बन्यो । तर प्रतियोगिता र विशेषगरी जर्मनीविरुद्धको त्यही गोलले बालोटेलीलाई अन्तर्राष्ट्रिय क्षेत्रमा सबैको मनपर्ने फुटबलर बनायो । रातारात उनका 'फ्यान'को संख्यामा वृद्धि भयो । उनी सबैले हेर्न चाहने र रुचाइने फुटबलर बने । बालोटोलीले त्यही प्रतियोगिताबाट हो, सुपर मारियोको उपनाम पाएको पनि ।

तर, त्यसको वर्ष दिनभित्रै सुपर मारियो एकाएक 'फ्लप' भए । उनले आप्नो पुरानो क्रेज गुमाउँदै गए । विस्तारै फ्यान, आफ्नै टोली र प्रशिक्षकको माया पनि पाउन छाडे । त्यसको मतलब युरो २०१२ को सशक्त प्रदर्शनको दुई वर्षपछि नै बालोटेलीका लागि राष्ट्रिय टोलीमा स्थान बनाउन मुस्किल देखियो । किन त ?

छोटो समयमा युरोपका प्रिमियर लिग, इटालियन सिरी ए तथा फ्रोन्सेली लिग वानजस्ता प्रतिष्ठित लिग खेल्ने अवसर पाएका बालोटेली आफ्नो खेलले भन्दा पनि विभिन्न हर्कतले चर्चामा आउने स्ट्राइकर हुन् । प्रिमियर लिग क्लब म्यान्चेस्टर सिटी, लिभरपुल तथा इटालियन सिरी ए क्लब इन्टर मिलान र एसी मिलानबाट व्यावसायिक फुटबल खेलिसकेका बालोटेली यस्ता हर्कत गर्थे, इङ्लिस मिडियाहरूमा आउने उनको कुनै पनि समाचारको लिडमा 'विवादास्पद छविका स्ट्राइकर'को 'ट्याग' छुटेन ।

झन्डै पाँच वर्ष (तीन वर्ष म्यान्चेस्टर सिटी तथा दुई वर्ष लिभरपुलमा) इङ्ल्यान्डमा बिताएका बालोटेली सधैं अखबारका गुलाबी पृष्ठहरूमा छाइरहे । खेलकुदका समाचारहरू उनैका मसालेदार खबरले भरिन्थे । बालोटेली कतिसम्म हर्कत गर्थे भने उनी आफ्नै घरको बाथरुममा बसेर पटका पड्काउँथे र आफ्नै घरमा आगो लगाउँथे । उनी थरीथरीका कार किन्थे । ती कारका पछाडिको सिटमा लाखौं रकम राख्थे र सहर डुल्थे । बजारमा ती पैसा लगेर नचिनेका मान्छेहरूलाई बाडिदिन्थे । प्रहरीले प्रश्न गर्दा उनी अचम्मका उत्तर दिन्थे, 'बिकाउज आई एम रिच ।' (अर्थात् म धनी छु । त्यसैले मैले यसरी पैसा बोकेर हिँड्न पाउनुपर्छ ।)

उनी लन्डनको सडकमा आफ्नो गाडी जथाभावी 'पार्क' गर्थे । ट्राफिक नियम मिचेरै स्पीडमा गाडी कुदाउँथे । त्यसैले त इङ्ल्यान्ड प्रहरीले उनको गाडी २७ पटक नियन्त्रणमा लिएको थियो । उनी यत्तिसम्म छट्टु काम गर्थे, डार्टको सानासाना तिखो भालाले आफ्ना जुनियर खेलाडीहरूलाई प्रहार गर्थे । त्यही कारण उनले तीन लाख पाउन्ड जरिवाना नै तिरे ।

उनी सन् २०१० अक्टोबर १ तारिख इटालीको उत्तरी सहर ब्रेस्सियास्थित महिलाहरूको एउटा जेल घरमा गाडी लिएरै पुगेका थिए । जेल अधिकारी र मिडियाको सोधखोजमा उनले भनेका थिए- उनी जेलभित्रका महिलालाई हेर्न त्यहाँ पुगेका थिए । त्यसैले पनि बालोटेली सधैं इङ्लिस मिडियाका लागि बिक्ने समाचार स्रोत बन्थे । एकपटक त एसी मिलानमा छँदा उनी अन्तर्वार्ताका लागी इन्टरमिलानको जर्सी लगाएरै पुगेका थिए, जबकि इटालीमा यी दुई मिलान क्लब एकअर्काका कट्टर प्रतिद्वन्द्वी हुन् ।

बालोटेलीले सधैं खराब हर्कतमात्रै पनि गरेनन् । सन् २०११ मा एक दिन उनी म्यान्चेस्टर सिटीको टे«निङ मैदानमा थिए । अन्य सहकर्मीसँगै उनी पनि अभ्यास गरिरहेका थिए । तर अभ्यास मैदानबाहिर केही विद्यार्थी आफ्नो कक्षा नै त्यागेर बालोटेलीलाई हेर्न कुरिरहेका थिए । जब बालोटेलीले थाहा पाए, उनले ती विद्यार्थीलाई आफ्नो अटोग्राफमात्रै दिएनन्, ती विद्यार्थीलाई आफ्नो कारमा राखेर विद्यालयसम्म छाडिदिए । प्रिन्सिपल विद्यार्थीलाई गाली गर्न खोज्दै थिए । तर, बालोटेलीले नै हो विद्यार्थीलाई गाली नगर्न प्रिन्सिपललाई मनाएको । बालोटेलीले यसरी माया देखाए कि उनले ती विद्यार्थीका अभिभावकलाई समेत विद्यार्थीले कक्षा छाडेको सुनाइ दिएनन् ।

बालोटेलीलाई म्यान्चेस्टर सिटीमा आफ्ना पूर्वप्रशिक्षक रोबर्टो मान्सिनीले नै भित्र्याएका थिए, सन् २०१० को अगस्ट १२ मा । मान्सिनी उनै प्रशिक्षक हुन्, जसले बालोटेलीलाई इटालियन सिरीएमा पहिलो पटक अवसर दिएका थिए, इन्टर मिलानबाट । त्यो पनि पहिलो रोजाइकै टोलीबाट । तर, आफ्नो करिअरको मार्गदर्शक म्यानसिनीसँगको सम्बन्ध नै बालोटेलीको करिअरमा बाधा बनेर आइदियो ।

इत्तिहाद स्टेडियममा प्रशिक्षक म्यानसिनी बालोटेलीका केही हर्कतले चिढिएका थिए । आफ्नो टोलीको नियमित एक अभ्यास खेलका क्रममा बालोटेलीले अन्य सहकर्मीलाई खराब ट्याकल गरिदिए, जसबाट प्रशिक्षक मान्सिनी निक्कै रिसाए । मान्सिनीले मैदानमै बालोटेलीलाई छातीमा समातेर गाली गरेको तस्बिर नै सार्वजनिक भएको छ ।

सन् २०११ को सिजनमै युरोपा लिगअन्तर्गत रसियन टोली डाइनामो किभविरुद्धको प्रतिस्पर्धामा अनावश्यक ट्याकल गर्दै रातो कार्ड बेहोरेपछि म्यानसिनी र बालाटेलीविच झगडा भएको थियो । सोही खेलबाट फर्कने क्रममा मान्सिनीले बालोटेलीलाई प्लेनमा आफ्नो सुट्केसले प्रहार गरेका थिए । सोही वर्ष अमेरिकामा एल ए ग्यालेक्सीविरुद्ध भएको मैत्रीपूर्ण खेलका क्रममा बालोटेली गोलबाट निक्कै नजिक थिए ।

तर, उनले त्यही बललाई अनावश्यक तरिकाले खुट्टा घुमाएर प्रहार गरेपछि बल गोल पोस्टलाई निक्कै टाढा छाडेर बाहिरिएको थियो । त्यसपछि प्रशिक्षक मान्सिनीले बालोटेलीलाई तत्कालै परिवर्तन गरिदिए ।

त्यहीबाट सुरु भएको प्रतिद्वन्द्विताले मान्सिनीले सन् २०१२ को सिजन बालोटेलीलाई अवसर दिएनन् । उनी तयारी गर्थे । तर, प्रशिक्षक मान्सिनीको मन जित्न सक्थेनन् । उनी त्यही वर्ष आफ्नो देश फर्किए, एसी मिलानसँग अनुबन्ध हुँदै ।

मिलानमा उनको प्रदर्शन सन्तोषजनक रह्यो । उनले १३ औं खेलबाट १२ गोल गरे । तर उनी त्यही एक सिजनपछि सन् २०१४ मा फेरि इङ्लिस क्लब लिभरपुलमा फर्किए । लिभरपुलमा उनको प्रदर्शन खस्कियो । लिभरपुलका लागि २८ खेल खेल्ने क्रममा उनले मात्र चार गोल गरे । प्रदर्शन खस्किएपछि लिभरपुलले बालोटेलीलाई लोनमा फेरि एसी मिलान फर्काइदियो । हाल उनी फ्रान्सेली क्लब निससँग आबद्ध छन् ।

यसै सिजन निससँग आबद्ध भएका उनले उत्कृष्ट प्रदर्शन पनि दिइरहेका छन् । निसमा उनको प्रदर्शनलाई हेर्ने हो भने बालोटेली फेरि आफ्नो पुरानै 'फर्म' मा फर्केको भान हुन्छ । उनकै प्रदर्शनमा निसले यो सिजन आफूलाई उपाधिको बलियो दाबेदारको रूपमा प्रस्तुत गरेको छ । बालोटेली एक्लैले निसका लागि ६ खेलबाट ६ गोल गरेका छन् । बालोटेलीले पछिल्लो समय आफ्नो खेलसँगै व्यवहारमा पनि व्यापक सुधार गरेका छन् । आज भोलि उनी सहकर्मीसँग झगडा गर्दैनन्, प्रशिक्षकसँगको दुश्मनीमा पनि छैनन् । उनले खेलेका खेलमा पहिलो रोजाइमै अवसर पनि पाइरहेका छन् ।

तर क्लब स्तरमा फेरिएको उनको छविले इटालियन राष्ट्रिय टोलीका प्रशिक्षक जियन पिइरो भेन्तुरालाई भने अझै प्रभावित पार्न सकेको छैन । क्लबका लागि पहिलो रोजाइमा पर्न थालेका उनी राष्ट्रिय टोलीका लागि भने छनोट चरणमै रोकिएका छन् । प्रशिक्षक भेन्तुरा राष्ट्रिय टोलीमा स्थान सुरक्षित गर्न बालोटेलीले मैदान बाहिरको व्यवहारमा समेत अझै व्यापक परिवर्तन गर्नुपर्ने तर्क गर्छन् । 'बालोटेली राष्ट्रिय टोलीमा नहुनुमा कुनै प्राविधिक कारण छैन', भेन्तुरा भन्छन्, 'उनीसँग उत्कृष्ट कला छ । उनको प्राविधिक क्षमतामा कसैले पनि प्रश्न उठाउन सक्दैन । तर उनलाई राष्ट्रिय टोलीमा समावेश नगरिनुमा हजारौं पक्षहरू छन् । जसमा मैदानबाहिरको व्यवहार मुख्य छन् ।'

भेन्तुरा गत जुलाई १० मा सम्पन्न भएको युरोकप पछि इटालीको राष्ट्रिय टोलीका प्रशिक्षक नियुक्त भएका हुन् । त्यसअघिका प्रशिक्षक एन्टोनियो कोन्टेको नेतृत्वमा समेत बालोटेलीले राष्ट्रिय टोलीबाट खेल्ने अवसर पाएनन् । अन्तिम पटक २०१४ को विश्वकपमा इटालियन टोलीमा समावेश भएयता उनले राष्ट्रिय टोलीको जर्सी पहिरीने अवसर पाएका छैनन् ।

व्यावसायिक करिअरमा जस्तै यी २६ वर्षीय स्ट्राइकरले आफ्नो बाल्यकालमा पनि विभिन्न अड्चन बेहोरेका छन् । उनको बाल्यकाललाई पश्चिमा सञ्चार माध्यमहरू 'डिफिकल्ड अपब्रिङगिङ' को रूपमा चित्रण गर्छन् । अफ्रिकन राष्ट्र घानाका बालोटेली इटालियन सहर पालेर्मोमा हुर्किए । बालोटेलीको वास्तविक नाम बारउआ हो । पेटको समस्याबाट ग्रसित उनी बाल्यकालमा लामो समय अस्पताल बसेका छन् । उनका अभिभावक बेचिएका दास थिए ।

१९९० ताका आर्थिक अवस्थामा सुधार आएपछि बालोटेलीका अभिभावक इटालीको औद्योगिक सहर ब्रेससिया सरेको थियो, जहाँ उनीहरूले रोजगारी पाउने सम्भावना बढी थियो । ब्रेससियामा पनि बालोटेलीको परिवार अर्को एक परिवारसँग एउटै कोटा 'सेयर' गरेर बस्थो ।

तर बालोटेलीलाई क्यान्सेसियो सहरका एक परिवारले पालनपोषण गर्ने जिम्मेवारी लियो । बालोटेली थरका परिवारले पालनपोषण गरेका कारण उनको थर पनि बालोटेली रहेको हो । बालोटेलीले सन् २००८ मा मात्रै इटालीको नागरिकता प्राप्त गरेका हुन् । त्यसपछिमात्रै उनी इटालीको आधिकारिक नागरिक बनेका हुन् ।

बालोटेली प्रायः विपक्षी दर्शकबाट दुव्र्यवहारमा पर्ने गरेका छन् । श्यामश्वेत वर्णका यी स्ट्राइकरलाई विपक्षीहरू 'बादर'को संज्ञा दिन्छन् । त्यसैले उनलाई उत्तेजित बनाउन विपक्षी समर्थकहरू मैदानमै उनका लागि केरा फ्याकिदिन्छन् । सायद आफ्नो रंगभेदी सम्बन्ध र बाल्यकालको भोगाइले पनि हुन सक्छ, बालोटेली पनि त्यस्तो व्यवहार गर्ने विपक्षी दर्शकको कडा प्रतिकार गर्छन् ।

त्यसले पनि उनलाई विवादमा तान्ने गरेको छ । यद्यपि भेन्तुराले भने जस्तै बालोटेलीले राष्ट्रिय टोलीका लागि खेल्ने सम्भावना अझै प्रशस्तै छ । उनी राष्ट्रिय टोलीमा फर्कन सक्छन् । उनका फ्यानहरू त्यसकै पर्खाइमा छन् ।
एजेन्सीको सहयोगमा