पृथ्वीनारायणलाई किन देखिसहँदैन पश्चिम ?
सन् १८७७ मा प्रकाशित ‘हिस्ट्री अफ नेपाल'मा डेनियल राइटले लेखे, ‘अन्ततः कीर्तिपुरमा कपट र असभ्य विजेता (पृथ्वीनारायण शाह/गोरखा)को प्रवेश भयो (प…
त्यो वनभोज !
त्यही बेलुकी हो, मैले पहिलोचोटि लदेनलाई रोएको देखेको। त्यो कुटाइ खाएर रोएको थियो वा मान्छे क…
हिउँदको एक रात
अहिले सम्झँदा हाँसो लाग्छ र मनमा प्रश्न उब्जिन्छ– के यस्तै अनुभूति हुन्छ होला त अहिलेको पुस्…
सालिकहरूको साम्राज्य
जनकविकेशरी धर्मराज थापा, लीलाध्वज थापा र पूर्णप्रसाद ब्राह्मण ज्युँदाका घनिष्ट साथी। तीनैजना साहि…
हामी रिमालका स्वस्थ सन्तान हुन सकेनौं
५० वर्ष अक्षरको बाटो हिँडेपछि नारायण ढकालको पहिलो काव्यकृति प्रकाशित भएको छ। सुपरिचित र स्थापि…
मोटी धाई र गरिब युवक
अलि अप्ठेरो भएपछि आइमाईले चोलीको तुना खुकुलो पारी। युवकले फेरि उसलाई हेर्यो। उसले चोली…
इतिहासका एक डिस्टोर्टेड पात्र
लोकतन्त्र सधैं सोझो बाटो हिँड्दैन। अहिले त झन् हामी निर्वाचित तानाशाहीको युगमा छौं। तुलसी गिरी…
म फेरि अद्भुतलाई खोज्न गएँ
यो लेखकको स्वैरकल्पना हैन। कुनै काल्पनिक आख्यानको कथा पनि हैन। मानिस कसरी पनि बाँच्छ र यातनाको…
पुर्खाको जादु
२१औं शताब्दीका कलापारखी। उनीहरूसँग उपलब्ध छन्, हतियारका रूपमा आधुनिक औजार र नक्सा। गर्व …
कविशिरोमणि सम्झेर
महान् रचनाकारको महत्तम रचनावलीमा सम्पादकको नाताले एउटा ससानो निमित्त बन्ने अवसर पाएकोमा मैले आ…
माटोको गीत
यो बेला विद्यालयहरूमा ज्ञानवर्द्धकका साथै समाजोपयोगी गीतसंगीतको टड्कारो खाँचो परेको छ। यस्…
पपुुलिज्मको परिभाषा
जुुनसुुकै राजनैतिक विचारधाराको भए पनि मुुलरको विपक्षमा उभिने अथवा मूलधार राजनीतिको विरोध ग…
सरितासँग संवाद
पोखराको लिट्रेचर फेस्टिभलमा कृष्ण धरावासीले ‘सिर्जनशील अराजकता सकियो’ भनेर &lsquo…
संघर्ष र दुःखको पिरामिड
हिन्दी फिल्मका दुई कलाकारको अभिनयले मलाई कहिल्यै आकर्षित गरेनन्। एक हुन्— कादर खान र अर्का…
खारामा जोखिमपूर्ण अवतरण
ककपिटबाट बाहिर ओर्लिने अवस्था थिएन। फोर्स र एम्युनिसन झारेर, घाइतेलाई हेलिकप्टरमा राख्दै गर्दा म…
किम इल सुङको घर पुग्दा
सन् २०१८ अक्टुबर १६। बिहान डाङ्डुङको पुल तरेपछि उत्तर कोरियाको भूगोलमा टेकियो। सीमामा रहेका स…
मिथकको पुनर्व्याख्या
सिर्जनात्मक लेखनमा नयाँनयाँ रूपको प्रयोग गर्ने प्रचलन नेपाली साहित्यको उद्भवसँगै चल्दै आइरहेको छ …
पाँच-सात-पाँचको गणित
हाइकु कविता लेखनको एउटा शैली हो। नेपाली साहित्यमा हाइकुले बल्ल साँढे पाँच दशक पार गरेको छ। …
'खतरा फाइटर' का आत्मस्वीकृति
हिजो त्याग गर्ने र गरिखाने वर्गप्रति इमानदार मान्छे हेर्दाहेर्दै निरीह भए। यस्तो देखेर ग्लानि हुन्छ…
