बुटवलका तिलक तारामीको नाम लेखिएको एउटा गजल फेसबुकमा सार्वजनिक भयो ।
विदेशी जर्सी लाएर, उफ्रिन्छन् नाथेहरू
रक्सी बियर खाएर, उफ्रिन्छन् नाथेहरू
गोल हान्ने नि पराइ, गोल खाने नि पराइ
व्यर्थमै रोइला गाएर उफ्रिन्छन् नाथेहरू
यो गजल त्यसै आएको होइन । जब राष्ट्रिय झन्डाभन्दा ब्राजिल, अर्जेन्टिना, जर्मनीका झन्डा फहराउन थाले, जब नेपालको झन्डा अंकित टिसर्टभन्दा विदेशी जर्सी देखिन थाले, जब एउटा देशको समर्थन र विरोधमा मानिसहरू फेसबुकदेखि चोक र गल्लीहरूमा उत्रिन थाले, तब एउटा सामान्य नेपाली नागरिकलाई अति भएर गजल सामाजिक सञ्जालमा आयो ।
विश्वकप सुरु हुँदै गर्दा पूर्वका चोक र गल्लीहरू विभिन्न देशका झन्डा र तोरणले रंगिए । बाटोमा युवाहरू विभिन्न देशको टिमका जर्सीमा देखिए । फुटबल टिम र जित हारको अनुमान हुन थाल्यो । लाइभ हेर्ने ठाउँ र जमघटबारे चर्चाहरू पछि कटाक्षमा परिणत भयो ।
एकले अर्काको टिमलाई खुइल्याउने काम सुरु भयो । आफ्नो राष्ट्रियताभन्दा पनि अर्काको देशको चर्चा बढी भयो, त्यो पनि अति आलोचना गर्ने हदमा । हुन त आलोचनाहरू फेसबुकका लागि वा वल्र्डकपको लागि मात्र थिए, तर त्यसको प्रभाव साथीभाइको ग्यादरिङ र सहकार्यहरूमा पनि देखिएको अनुभव फ्यानहरूकै छ ।
एक टिमले अर्को टिमलाई आलोचना गर्न केही बाँकी राखेनन् । खासगरी यस पटकको विश्वकपमा अर्जेन्टिना र ब्राजिलका बढी फ्यान देखिए । अर्जेन्टिनाका फ्यानहरू लियोनल मेस्सीको चर्चा, प्रभाव र खेल क्षमताका कारण अर्जेन्टिनासँग थिए ।
उता विश्वकप धेरै पटक जित्ने देशको रूपमा ब्राजिललाई धेरैको समर्थन थियो । विश्व फुटबलमा अहिले मेस्सीसँग सँगै नाम आउने रियल मड्रिडका सुपरस्टार क्रिस्टियानो रोनाल्डोको देश पोर्चुगल र अघिल्लो विश्वकपको विजेता जर्मनीका समेत समर्थकहरू देखिए ।
समर्थकहरूझै फेसबुकमा चर्चा पनि अर्जेन्टिना र ब्राजिलकै बढी भयो । यी दुई देश नै बढी खुइल्याइए र उचालिए पनि । ब्राजिलको पहेँलो जर्सीलाई जन्डिस अनि अर्जेन्टिनाको नीलो-सेतो जर्सीलाई डीडीसीको दूधको प्याकेट भनेर खुइल्याइयो । त्यसमाथि अर्जेन्टिना क्रोएसियासँग हारेपछि र ब्राजिलले पहिलो खेल स्विट्जरल्यान्डसँग बराबरी खेलेपछि दुवै टिमका आलोचकहरूले खुइल्याउनु खुइल्याए । जवाफमा फ्यानहरूले प्रतिवाद गरे । अर्जेन्टिनाले हारेपछि पत्रकार वेदराज पौडेलले यसरी लेखे,
हिजोबाट विराटनगरको अस्पतालका इमरजेन्सीवाडहरू खचाखच छन् रे । एक किसिमको अनौंठो रोग लागेका वयस्क, अर्ध वयस्क र पूर्ववयस्कहरू डीडीसीको दूधको पोकाको जस्तो सेतो र नीलो धर्के जर्सीमा मिस्सी मिस्सी भनेर एकोहोरो बर्बराउँदै कराउँदै छन् रे । चिकित्सकहरूको अथक उपचार पछि पनि ठीक नभएकाहरूलाई कुन रोग लागेको हो भन्ने पत्ता लाग्न सकेको छैन । मानसिक अस्पतालमा रेफर गर्न लागिएका उनीहरूमा समस्या आउनुको कारण म्यारिज खेलको मिस्सी हो कि अर्जेन्टिनाको दुई खेलमा गोल गर्न नसक्ने मेस्सी हो भन्ने पत्ता लाग्न नसकेको खबर छ ।
जवाफमा एनपी आचार्यले कमेन्टमा लेखे,
यो हेर्नेको आँखा पाकोस्, लेख्नेको हात कुयोस्, सुन्नेको कान पाकोस्... जन्डिस लागेका पहँेला भेडा काटेर नखानुहोला रोग लाग्छ भन्ने सूचना आजको शान्तिपुर खबरमा प्रकाशित छ ।
बार्सिलोनाबाट खेलेर विश्वका राम्रा खेलाडीको रूपमा चिनिएका मेस्सी आफ्नो देश अर्जेन्टिनालाई विश्वकप दिलाउने सपनाको नजिकै पुगेर अघिल्लो विश्वकपमा जर्मनीसँग रोकिएका थिए । यो पटक त झन् पहिलो दुई खेलमध्ये एउटामा बराबरी र अर्कोमा हार व्यहोरेको अर्जेन्टिना र अर्जेन्टिनी फ्यानहरू तीव्र दबाबमा रहे ।
अर्जेन्टिनाको लगातार हारपछि कतिपयले अर्जेन्टिनाको नामै लिन छाडे । जर्सी लाएरै हिँड्न छाडे । अर्जेन्टिनाको पहिलो खेलमा पूर्वका चोक र गल्लीहरूमा प्रोजेक्टरबाट खेल हेर्नेहरू दोस्रो पटक आधाउधी घटे । ‘यसपालि खासै राम्रो खेल्छ जस्तो लागेन,’ एक समर्थक भन्दै थिए, ‘हार्यो भने रातिदेखि नै ब्राजिलकाले बिल्ला मात्र गर्छन्, बरु घरमै हेर्यो सुत्यो ।’
तर कतिपय फ्यानहरू भने खेलमा हार र जित स्वाभाविक हुने भन्दै आफ्नो टिमको पक्षमा खरो देखिए पनि विरोधीलाई उडाएनन् । विश्वकप खेलकै बीचमा बार्सिलोनाका स्टार मेस्सीको जन्मदिन पर्यो । अर्जेन्टिनाकी समर्थक आरती भट्टराईले लेखिन्,
‘मेस्सी राम्रो खेलाडी हो कुनै गुन्द्रुकहरूलाई सफाइ दिनु पर्दैन जस्तो लाग्छ । भाग्यले एक दिनको साथ दिँदैन त क कसलाई के के भन्नु छ, भने हुन्छ तल कमेन्ट बस खाली छ, जति पनि कमेन्ट अट्छन् । जन्मदिनको शुभकामना छ राजा ।’
तर अर्जेन्टिनी समर्थकको चुरीफुरी मन नपराउनेहरूले ठाउँ किन छाड्थे र ? रेश्मा तिवारीले कमेन्टमा लेखिदिइन्,
‘शोकमा हो आरती बहिनी ? मुद्दा उठाएर बहसै नगरी लाग्यौ त ? ’
दोस्रो खेल जितेर ब्राजिलले आफ्ना फ्यानहरूलाई आफू कमजोर नभएको प्रमाण दियो । तर अर्जेन्टिनाले दिन सकेन । तर अर्जेन्टिनाले जित्ने सम्भावना मरिसकेको छैन । अर्जेन्टिनाले हार्यो नै भने पनि विशुद्ध अर्जेन्टिनी फ्यानहरूले मेस्सी र अर्जेन्टिनाको समर्थन त्याग्ने छैनन् । सन्तोष पाण्डेले लेखेः
‘खासा’तिर पाइने सस्तो एक गिलास दारु पे’सी भुराभुरी भन्न थाल्छन् । को हो र त्यो जाबो मेस्सी ? तर, तिमी छौ र त मलाई यो भकुन्डो यति बिध्न प्यारो छ ।
एकातिर फुटबल टिमका आयातीत जर्सी, झन्डा र तिनको लागि बिदेसिने करोडौं रुपैयाँको अर्थतन्त्र, त्यसमाथि टिमको समर्थन र विरोधमा समाज अनि साथी सर्कल विभक्त हुने समाजतन्त्रका बीच देशभक्ति तन्त्र आवश्यक छ । विश्वकप फुटबलले नेपाली खेलाडी र खेलप्रेमीहरूलाई त्यो ठाउँमा कसरी पुग्ने हो, त्यसको सपना देखाउनुपर्छ ।
कतिपयले फेसबुकमा नेपाल विश्वकप नपुगुन्जेल फलानो देशलाई समर्थन भनेर लेखेका पनि छन् । यस्ता अभिव्यक्तिले नेपालका खेलाडी र खेल पदाधिकारीलाई राम्रो खेल्न र खेल वातावरण बनाउन प्रोत्साहित गर्छ । त्यसैले, अब नेपाल विश्वकपमा आफ्नै झन्डाको समर्थन गर्ने हैसियतमा पुग्नुपर्छ । नेपाल नेपालमै बनेको, नेपालकै जर्सीले राताम्मे हुनुपर्छ । त्यसो भयो भने माथिको गजलको यो शेर गलत सावित हुनेछ,
बेवारिसे भएको छ, आफ्नै झन्डा यहाँ
पराइकै पो उठाएर, उफ्रिन्छन् नाथेहरू ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस !
